Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Παρουσία κι Απουσία

Η απουσία σου είναι για μένα μία παρουσία
Η δύναμή σου είναι για μένα μία αδυναμία
Η κατανόησή σου είναι για μένα αλήθεια
όχι αγάπη, δεν θα το' λεγα.. εξατμίσθηκε στο
πέρασμα του χρόνου, εξάλλου πως θα μπορούσε
άλλωστε ν' υπάρξει αφού εγώ μία Γέφυρα ήμουνα
να χτίσεις τη Ζωή Σου..
Το Χρέος μου, δικό μου είναι, δεν τ' αρνήθηκα ποτέ μου,
στο πλήρωμα σύμμαχου κι εύλογου χρόνου, του αδυσώπητου
ενάντια σε μένα τη μονάχη στο Κόσμο ετούτο τον απέραντο,
εγώ θα σου το Ξεπληρώσω..
Κι όλα τα Λάθη μου κι όλα τα Πάθη μου θε να περάσω πλέον
σ' άλλους Κόσμους αλλοτινούς και μακρυνούς, μήπως και ησυχάσω..
Ναι, σε άλλους Κόσμους απόμακρους, απροσπέλαστους, πέρα απ΄τους
Πλανήτες κι από τους Μακρυνούς τους Γαλαξίες, Εκεί που ανθρώπινες
υπάρξεις λυτρώνονται, μα και μετουσιώνονται..
Ψηλά στ' αστέρια, στον απέραντο ουρανό σε Καθαρό Αέρα, έτσι που να
μπορώ επιτέλους ν' ανασαίνω Ελεύθερη κι Αδέσμευτη απ' τα Δεσμά
του Ανθρώπινου του Χρέους..
Και σαν θα λυτρωθώ, Κοντά Σου Είθε να' ρθω, μ' ανοιχτές τις άσπρες
φτερούγες παντοτινά να Ξαποστάσω και ν' Αναστηθώ..

Δεν υπάρχουν σχόλια: