Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Ελπίδα

Με σ' στου μυαλού μου την εκκωφαντική ησυχία,
περνάνε σκέψεις, γνώσεις, παραστάσεις διαφορετικές,
γεμάτες με τα απραγματοποίητα όνειρά μου,
άδειες απ΄την άδολη τη στάση μου και συμπεριφορά μου,
κι αυτό, καθότι πίστεψα η αδαής, πως κάπου υπάρχει
μία ..Ελπίς...

Μα η Ελπίδα καθώς λένε δεν πεθαίνει τελευταία,
στις πονετικές καρδιές κάποιων ευάλωτων κι ευαίσθητων
ανθρώπων κατοικεί...

Και γύρω κάποιοι δήθεν έξυπνοι που τον εαυτό τους έχουν,
όχι ξεπεράσει, αλλά συνειδητά κι ανόητα συνάμα προσπεράσει,
τους χλευάζουν και ανόητους ρομαντικούς τους λένε,
απαράδεκτους επίσης, στη καθημερινή κι ανιδιοτελή Ζωή Τους.

Κι όσο η Ελπίδα ζει κι αναπνέει στη καρτερική ψυχή τους,
κι όσο Σημαία γίνεται και Λάβαρο Βαρύ που πάντοτε αγόγγυστα
σηκώνουν στις βαριές τους πλάτες, δυστυχώς χαρακτηρίζονται κι
υβρίζονται σαν ψεύτικοι και δόλιοι .. επαναστάτες...
Επαναστάτης της ψυχής και της ζωής είναι αυτός που ποτέ του
τίποτα δεν απαιτεί και δεν ζητάει να του χαριστεί απ' το ανάλγητο
το Κράτος, μα Κράτος ο ίδιος γίνεται και Μόνος του Παλεύει με
την Ελπίδα Αγκαλιά, στα δυνατά τεράστια κύματα της καθημερινότητας
αναριεύει, τόσο μεγάλα κύματα, που ούτε ο Ωκεανός δεν έχει...

Δεν υπάρχουν σχόλια: