πιο πολύ απλώνεται εμπρός μου..
Δεν με φοβίζει, πλέον, το συνήθισα τόσα πολλά, ατελείωτα χρόνια
να το ζω ως και στο τελευταίο κύτταρο της ύπαρξής μου.
Ως και τα χειρότερα βασανιστήρια, γίνονται κάποτε μία συνήθεια.
Παράδοξο, αλλόκοτο συναίσθημα στ' αλήθεια για
την ανθρώπινη τη φύση..
Γεννήθηκα Ελεύθερη, η μήτρα που με γέννησε, απ' το πρώτο Φως
που είδα, με Λευθέρωσε από τον Ομφάλιο το Λώρο, χωρίς ποτέ
ζυγό, θηλιά στο σβέρκο μου ν' ανέχομαι..
Γι' αυτό και Φύγε Μακρυά απ' τη δική μου ύπαρξη, μην γυρίσεις
να κοιτάξεις προς τα μένα ακόμη κι αν ο Χάρος πάνω απ' το κεφάλι μου
εμφανισθεί με το αιχμηρό τσεκούρι του για να με πάρει απέναντι στη
βάρκα που πάντα βρίσκεται στις όχθες του Αχέροντα..
Αυτή θα είναι η Λύτρωσή μου, η κατά δική μου Απόλαυση, πεμπτουσία και
στο λέω με παρρησία, πως με Πάθος Θέλω να βρεθώ σε μίαν άλλη ήρεμη κι απόκοσμη διάσταση που δεν θα υποστώ πια τα μαρτύρια απ' την δική σου
την άδικη κατάσταση, την υποκριτική σου την Αιώνια την Παράσταση..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου