Μεσ΄στου μυαλού τα μονοπάτια
είναι πολλά τα σκαλοπάτια.
Κάποια σε πάνε στην ανηφόρα
κι άλλα σε βγάζουν στη κατηφόρα.
Μεσ΄στου μυαλού τα μονοπάτια,
χτίζω ανάκτορα, χτίζω παλάτια.
΄Ομως τα μάτια μου όταν ανοίξω,
όλα τα έχω αφήσει πίσω.
Ξάφνου βλέπω γκρεμό και κατηφόρα,
μικρά σπιτάκια σε μια ανηφόρα,
της Ζωής είν' φυτεμένα,
της μοναξιάς βασανισμένα και
με ιδρώτα είναι χτισμένα.
Μα κι όταν βραδιάσει και βγω στο δρόμο,
της λησμονιάς περνώ το δρόμο.
Μόνη εξαρχής για να κινήσω,
το παρελθόν μου ν΄αφήσω πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου