Δεν σας γνώριζα πριν
και λυπάμαι γι' αυτό.
Δεν σας ήξερα καν΄ποιοι είσθε
πόσο με πονάει αυτό, στ΄αλήθεια..
Πόσα πολλά έχασα, από Εσάς Παιδιά Μου..
Πόσες εντυπώσεις, πόσες εκδηλώσεις
ζωής και ψυχής,
πόσες χαρές μα και λύπες συνάμα.
Πόσες ευκαιρίες ζωής, χάθηκαν τόσες..
Πόσες ευχάριστες μικρές στιγμές
από τη μικρή ζωή των μικρών στιγμών μας,
που αλλοίμονο, αν δεν τις ζούμε,
αύριο, τι θα έχουμε να πούμε..
΄Ομορφη γλυκειά ζωή, τι αξία έχει τότε
πιστά αν σε ακολουθούμε,
αφού το δρόμο χάσαμε, τον χρόνο
τον πολύτιμο που περνάει με βιάση και
μάταια προσμένουμε, κουτοί άνθρωποι,
το ρολόϊ του χρόνου να γυρίσουμε..
Ε! ΄Ανθρωποι, ξέρετε, πως άδικα
ματαιοπονείτε να προσμένετε
κάτι που είν΄ανέφικτο πίσω για να γυρίσει..
Το Χρόνο..
Σκληρός ο χρόνος είναι κι αν
δεν πιστά αυτόν ακολουθήσουμε,
εκείνος πάντοτε αντιστέκεται
με πείσμα μπροστά τραβάει και
πίσω δεν γυρνάει, γι΄αυτό,
μην περιμένετε..
Αδράξτε το Χρόνο σας με Δίψα,
για μία Ζωή Μεστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου