Στον .- .- ..Αφέντη του Σύμπαντός μου...

Στον .- .- ..Αφέντη του Σύμπαντός μου...{στίχοι: Γιούλη Τσουρεκά}

΄Ηρθες ξαφνικά
όπως μία καταιγίδα
μήνα Μάη στο τέλος ΄Ανοιξης..
΄Ηρθες ορμητικός
σαν Τάρταρος κατακτητής
της καρδιάς μου..
ήρθες σαν ομοβροντία

στ΄Ουρανού το ξέσπασμα
όταν λυγώνει ο καιρός
και γυρνάει με μιάς
σε τυφώνα
Θύελλα Πάθους ασυγκράτητου
τρυφερού, ευαίσθητου μα
και βίαιου..
όσο χρειάζεται για να Κοκκινίζουν
τα πρόσωπα τα ξαναμμένα
απ΄τον Πόθο..
Δύο κορμιά λυσσασμένα
Σε ΄Ενα .. Απόλυτο ΄Ενα..
΄Ερωτας, Πάθος, Πόνος..
Αγωνία, Αγάπη Δυνατή..
κατακλυσμιαία.. Ποιος σε Λυτρώνει;;
Εμένα Κανείς..
Μόνο Εσύ Μπορείς να με εξυψώσεις
να με λυτρώσεις, να με τελειώσεις
αγαπημένε Αφέντη του Σύμπαντός Μου..
΄Ελα και πάρε με κι άφησέ με
στην άκρη ενός βράχου
Μετέωρη..
να στέκομαι στον Αέρα
που αναπνέεις
κι άσε με Εκεί
κοντά στην απέραντη Θάλασσα
κι ας με κοιτάς από μακρυά..
θωρώ τα μάτια σου
να καθρεφτίζονται στο πέλαγος..
θωρώ τα μαλλιά σου ν΄ανεμίζουν..
αισθάνομαι να μου χαϊδεύουν
τους γυμνούς ώμους μου..
είμαι γυμνή ..ολοκληρωτικά
έτσι όπως μ΄άφησες..
κουλουριασμένη πάνω στο κρεββάτι
γεμάτη αναμνήσεις ΄Ερωτα
ερωτευμένη, παθιασμένη και
απέραντα θλιμένη..
Είσαι άϋλος αγάπη μου
δεν σε βλέπω και φοβάμαι..
φοβάμαι να είμαι άτυχη
μισερωμένη στο πόνο
να βγάζω Κραυγή Σιωπής
να λοιώνω στ΄όνειρο
για ένα σου Χαμόγελο
Σε λατρεύω με λαγνεία
γύρισε πάλι Εδώ
να γίνουμε ΄Ενα ..
Μοναδικέ μου Εσύ
Αφέντη του Σύμπαντός Μου.. ♥