Φεύγει η Γη..

Φεύγει η Γη {στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

..σκέφτομαι πως φεύγει η Γη κάτω απ΄τα πόδια μου..
αισθάνομαι ξένη μέσα απ΄τον ίδιο τον εαυτό μου..
με ρώτησες... σ΄απάντησα μέσα απ΄τη καρδιά μου..
σου είπα την Αλήθεια...
Μόνη, ναι, ήμουν...
όμως όχι δυστυχισμένη...
Τώρα είμαι..

Ποιος τάχα αν έχει αδαή ψυχή
μπορεί να νοιώσει το ..δόλο ..
σε μιαν ..αγάπη ανύπαρκτη κι ατέρμονη συνάμα...
Μόνος ήσουν εσύ.. όχι Εγώ.. κι ακόμη ίσως να΄σαι
Μόνος .. και να Φοβάσαι..
..ήμουν, είμαι και θα είμαι μόνη..
με μία ειδοποιό διαφορά.. που εμάς τους δύο..
..Μας Χωρίζει..
Πως εγώ δεν φοβήθηκα Ποτέ .. πως στ΄αλήθεια..
δεν Φοβάμαι.. όχι γιατί είμαι ..γενναία.. όχι...
ούτε θα γίνω ποτέ...
Απλά.. γιατί η Ζωή αποφάσισε για μένα...
Να Ζω και να Είμαι Μόνη πάντα.. για πάντα..
..έτσι Εκείνη όρισε.. ποιος μπορεί κόντρα να
της πάει σ΄αυτό που επιτάσσει;!
..δεν έπρεπε να με ..λυπηθείς.. ούτε ν΄αναρωτηθείς..
..ούτε τώρα που είναι πια αργά να με λυπάσαι..
Μα καλύτερα όπου κι αν είσαι .. Δεν Υπάρχω..
..αυτό μονάχα να θυμάσαι ..πως εξαϊλώθηκα..
Αέρας έγινα ..και Γκρέμισα τη Γη.. ♥