Τα βήματά σου ... τα βήματά μου....

Τα βήματά μου .. τα βήματά σου.. {στίχοι: Γιούλη Τσουρεκά}

Τα βήματά μου μ΄οδηγούν 
στα δικά σου μεγάλα πατήματα..
σε αδιάβατα στενά 
σε σπουδαία ζητήματα..

Αναρωτιέμαι αν είμαι εγώ..
ή μία κούκλα ζωντανή 

σαν από θέατρο αναβιωμένη
γεννημένη για παλιάτσος
τις νύχτες να γυρνώ
και μόνο Εσένα φίλε μου
Παλιάτσε ν΄αναζητώ..

Με βήματα μεγάλα, βιαστικά
τις Λεωφόρους να περνώ..
κι αν σ΄ανταμώνω τυχαία
κι όταν όλα μοιάζουν μοιραία
απ΄το μπράτσο δυνατά με τραβάς
και μαγικά στο παλκοσένικο σε βρίσκω..

Σε φαντάζομαι στο παλκοσένικο
να παίζουμε μαζί.. μία σκηνή ερωτική..
αφού τα βήματά μας χάνονται
σε μια κοινή διαδρομή..
που ενώ μας οδηγεί ..
εσύ φοβάσαι και δεν ξέρω ακόμη
το Γιατί, να την ακολουθήσεις..

Τα βήματά σου.. τα βήματά μου..
είναι κοινά.. στο διασκελισμό ...
στις κοινές διαδρομές μας, στα χνάρια
τα πολιτικά, στα δρώμενα τα κοινωνικά,
στις ανησυχίες, στις συναντήσεις στις πορείες..
στην αγανάκτηση για τους "κατακτητές μας"

΄Οταν χωρίζουν τα βήματά μας..
διαλύομαι, σε σκέφτομαι σε άλλες διαδρομές..
χωρίς Εμάς τους δυό ως πρωτοπόρους..
ενωμένους κι αδιαίρετους πρωταγωνιστές
σε κάθε μάχη.. στο δρόμο.. στη δουλειά..
στο σπίτι .. στον .. έρωτα.. Χάνεσαι..

΄Ετσι κι εγώ μία φανταστική κούκλα θεάτρου
που ζωντανεύει τις νύχτες, όταν όλα πια σιωπούν
όταν όλα πια ησυχάζουν..
Είμαι ο δικός σου ο Παλιάτσος..
κι Εσύ ο δικός μου.. και .. τι άλλο
μου μένει από το να φαντάζομαι
τα βήματά σου.. τα βήματά μου...

Τα βήματά μας.. σε μία φανταστική σκηνή
θεάτρου της σκληρής, γεμάτης ανασφάλειας
ζωής μας... που μας ταξιδεύει μόνο
στο ΄Ονειρο της Σκηνής...
να Αεροβατούμε Μαζί ..
να μου κρατάς σφιχτά το πρόσωπο..
να με φιλάς στα χείλη μου με πάθος..
να με κοιτάς στα μάτια και να λες..

Φύγε τώρα... αφού δεν έχεις πόδια..
Πάρε τα βήματα της ψυχής σου και
Φύγε ... σε αγαπάω..
το ίδιο θα κάνω κι εγώ σε λίγο ..
έτσι, δύο Παλιάτσοι θα΄μαστε
να κοιταζόμαστε στα μάτια με δέος..
σφιχταγκαλιασμένοι στο παλκοσένικο..
με τη Ψυχή, με το Μυαλό...
Δίχως τα βήματά μας.....