Αίμα μου.....

Αίμα μου... {Στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

Αίμα μου, ανοιχτή πληγή μου,
τρέχεις ασταμάτητα, σα το 
νερό στ΄ορμητικό ποτάμι..
δεν σταματάς να κυλάς..
Πονάς;!
Πονάω.. 
Με ρωτάς.. Σου απαντάω..
Αίμα ζεστό, κυλάει αβίαστα,
αίμα στο τραπέζι,
στο κρεββάτι, στο πάτωμα..
Παντού Αίμα..
΄Οχι, μην τρέχει ο Νους..
..Δεν ήταν το μαχαίρι που
έκοψε τις φλέβες μου και
έτρεξε το αίμα παντού..
σα ρυάκι .. σε μια πηγή,
που αντί νερό, αίμα στάζει..
και μοιάζει με σπάνιο
φυσικό φαινόμενο...
Αίμα μου, πληγή ανοιχτή..
ανεπούλωτη για πάντα...
πονάει βαθιά και δεν κλείνει..
Αίμα, στα ρούχα, στα μαλλιά..
στα προσωρινά, ματαιόδοξα
κοσμήματα που στολίζουν τον
καρπό μου...
Διαμάντια και Αίμα...
δώρα προδοσίας και εξαπάτησης...
Υποκρισίας κι υπονόμευσης
μιας Αιματοβαμμένης
Μεγάλης Αγάπης..
της Δικής Αγάπης..
Ποτισμένης με Αίμα..
Δικό μου Αίμα..
..χωρίς ομάδα αίματος..
..χωρίς αιμοδότη...
..θέλω πίσω το δικό μου Αίμα..
..με Ανοιχτή Πληγή...
για να Θυμάμαι τον Πόνο..
να Βιώνω τον Εσωτερικό μου
Πόνο...
Μιας Ανοιχτής Πληγής,
δίχως Επούλωση...
για να θωρώ το Αίμα μου..
να Εξαντληθώ, να Ξαναγεννηθώ,
να Μην Ξαναματώσω..
όχι άλλη Αιμορραγία Ψυχή Μου..
Δεν αντέχεται τόσο άδικα
Χαμένο Αίμα της Ψυχής μου...
..Σανατόριο ... Σωτηρία Ψυχής...