Γυμνή.....

Γυμνή.... {Στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

..έπεσε νωρίς ο ήλιος...
Καρδιά του Χειμώνα..
Γενάρης μήνας...
βραδιάζει νωρίς..
γύρισα σπίτι σούρουπο..
κατάκοπη.. αποκαμωμένη..
ξεκλείδωσα τη πόρτα μου..
έμεινε έξω απ΄αυτήν..
το προσωπείο με το
επίπλαστο χαμόγελο..
ήρθε το πρόσωπο..
που τσάκιζε, που ράγιζε..
κοίταξα στο καθρέφτη
του πορτοκαλί χωλ και
τρόμαξα.. δεν είμαι εγώ
..ψιθύρισα .. για να μην
μ΄ακούσω..
δεν θέλω ν΄ακούω τη
φωνή μου σαν είμαι μόνη..
μοιάζει με παράνοια και
τρομάζω μέσα στο
τσιμεντένιο κλουβί μου..
΄Ολα στερεότυπα όλα...
βγάζω το βαρύ παλτό μου..
το κασκόλ..
το φόρεμα το μαύρο..
τις κάλτσες, τα παπούτσια..
΄Ολα μα ΄Ολα... και
έμεινα ΄Ορθια, Γυμνή στη
μέση της μεγάλης κάμαρας
με τον ολόσωμο καθρέφτη...
θυμήθηκα, αναλογίστηκα,
αναρίγησα... ζαλίστηκα και
έπεσα έτσι γυμνή, κάτω
Ολόγυμνη κάτω στο πάτωμα..
Γυμνή.. κορμί, ψυχή, μυαλό..
γυμνά όλα, κάτω στο Πάτωμα...
το "είναι μου" γυμνό κι άθλιο
κείτεται στο Πάτωμα...
το "είναι μου" ..που Στο Δώρισα
αγόγγυστα, αδιαμαρτύρητα,
ως Δικό σου "Είναι".. στο Πάτωμα..
΄Ενα Γυμνό Δώρο στο Πάτωμα..
Δικό σου το ΄Εργο... Μάζεψέ το....
Κλαίω με λυγμούς... νερά
στο Πάτωμα...
Δεν νιώθω κρύο.. τίποτα δεν νιώθω..
δεν κρυώνω...
Σε παρακαλώ μονάχα, να μην έρθεις
ούτε στα ΄Ονειρά μου πια, ούτε
στους πιο φριχτούς Εφιάλτες μου..
Γυμνή Κορμί, Ψυχή, Μυαλό,
Γυμνή Παρακαλώ τις Μοίρες ..
τη Κλωθώ, τη Λάχεσις, την ΄Ατροπο...
καλύτερα να κόψει το νήμα ..μου,
παρά να έρθεις έστω ακόμη
και στην ύπνο μου Εσύ και
με δεις.. έτσι Γυμνή...
στο Πάτωμά σου.......