Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Σιωπή πίσω απ΄το σπασμένο τζάμι....



Σιωπή πίσω απ΄το σπασμένο τζάμι.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Κρατάω σφιχτά τη σιωπή μου
πίσω απ΄το σπασμένο τζάμι 
της ραγισμένης καρδιάς μου..
΄Εδωσα μία γροθιά και το΄σπασα..
δεν πήγαινε άλλο.. η ανοχή.. το ψέμα..
μεγάλωσα πια για να με κοροϊδεύω...
΄Οχι δεν κουράστηκα..
απλά, σωπαίνω στη νιρβάνα της
αδιαφορίας, της ματαιότητας,
του εγωϊσμού σου... Σωπαίνω..
Μάτωσε η αντοχή μου..
αιμορραγεί η ψυχή μου..
μα περισσότερο πληγώθηκα
όταν τελικά κατάλαβα, πως
μόνος σου εσύ, ενώ δεν είσαι,
μόνη μου εγώ, το ξέρεις δα αυτό,
το καταλάβαμε κι οι δυό ,
πως μεσ΄στη τόση παγωνιά μας,
απολύτως τίποτα δεν θα
καταφέρναμε ν΄αλλάξουμε..
Γι΄αυτό Σιωπώ, μόνη εγώ και
τα ποτάμια δάκρυά μου, με
θολό βλέμμα, απεγνωσμένα,
σιωπηρά κοιτάζω το άγνωστο,
το άπειρο, μέσα απ΄το
θρυψαλιασμένο τζάμι..
Μάθε, πως τα ξέρω ΄Ολα..
ένα μονάχα έχω να σου πω..
Κράτα τουλάχιστον, όσο μπορείς,
τον ήχο της σιωπής σου.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: