Στα χνάρια της ουτοπίας... {Γιούλη Τσουρεκά}

..στα χνάρια της ουτοπίας... {Γιούλη Τσουρεκά}

..πριν αρκετό καιρό, γνώρισα έναν άνθρωπο
που έψαχνε απεγνωσμένα την Ελευθερία 
της Ψυχής Του... μάταια όμως....
διότι φοβόταν.. κι όταν φοβάσαι...
δεν είσαι Ελεύθερος.. σκλάβος είσαι 
αγαπημένε μου, του ίδιου του εαυτού σου,
μην παραμυθιάζεσαι άδικα.. είναι σα να 
περπατάς στην άμμο, δίπλα στο κύμα..
το νερό της Θάλασσας, σε ένα παφλασμό του
μεμιάς θα σβήσει τα χνάρια της ουτοπίας
του αρρωστημένου Νου Σου...
..γι΄αυτό σου λέω.. τι ψάχνεις;!...
ματαιοπονείς.. άδικος κόπος της Ψυχής...
Ξέρω καλά, πως στο διάβα της ως τώρα
ζωής σου, πέρασες βουνά, θάλασσες,
ποτάμια, μοναχικός καβαλάρης πάντα,
Εραστής Εσύ μιας χίμαιρας που την
βάφτισες ελευθερία.... μα τι ουτοπία...
Εγκλωβισμένος πλέον, μοιάζεις σα να
έψαχνες τελικά την παγίδα σου...
βαδίζεις τώρα πια γυμνός κι αφήνεις
τα πατήματά σου στην άμμο...
δίπλα στη θάλασσα... δίπλα στο κύμα...
Αιχμαλωτίστηκες αγαπημένε μου..
χάρισες, πέταξες την Ελευθερία που
κουβάλαγες απτόητος μέσα σου
τόσα χρόνια, σα Φυλαχτό σου,
χωρίς ο ίδιος να το ξέρεις...
Χαρίστηκες... τι κρίμα.....
Περπατάς ξυπόλυτος στην άμμο
αγαπημένε μου, σα σε ναρκοπέδιο
και χάνεσαι ώρα την ώρα..
μέρα τη μέρα....
Παγιδεύτηκες ολότελα για πάντα....
όμως ο εγωισμός σου δεν σ΄αφήνει
να παραδεχθείς πως Εκεί που έφτασες,
δεν είναι παρά μόνο παγίδα...
Δεν είναι η Αληθινή Ζωή .. ΄Οχι...
μην αυταπατάσαι και της δίνεις απλά
μία άλλη ονομασία .. όπως για παράδειγμα..
χρέος, θυσία, αποστολή...
Είχες σημαντική αποστολή και την ξόδεψες,
την χάρισες, την δάνεισες δίχως αντίκρυσμα..
Κι αυτό γιατί ξεχάστηκες, περπάτησες
ξυπόλητος αγάπη μου στην άμμο...
πήρε τα χνάρια σου το κύμα,
τα έσβησε κάποιο δειλινό για πάντα....
Τίποτα πια δεν μπορείς να πεις..
δεν έχεις τι να πεις...
εγκλωβίστηκες στη παγίδα που
μόνος σου έστησες και
είναι αδύνατον πια να φορέσεις
το καπελάκι σου στραβά,
να βάλεις τα παπούτσια σου...
να φύγεις μακρυά....
ξυπόλυτος περπάτησες στην άμμο;!..
Ξέχασε το.... έσβησαν τα χνάρια σου
Ψυχή μου, μόνη έμεινες.......{Γ.Τ.}