Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

...ένα γράμμα, δίχως Αναγνώστη... {Γιούλη Τσουρεκά}


...Τον τελευταίο καιρό, αν διάβαζες τα μηνύματά μου, από διαίσθηση μου προφανώς, σου έγραφα, πως, .. ό,τι κι αν γίνει σε νοιάζομαι... ΄Ο,τι κι αν γίνει...
Δεν γινόταν αλλιώς, το ένιωθα, το βίωνα, το έβλεπα... η Ζωή Αλλού.... Κλεμμένη ζωή, δεν είναι ζωή... είναι αργός θάνατος. Είναι πόνος, διαρκής πόνος..
Το ίντερνετ, το φ/β, είναι μία εικονική πραγματικότητα. Δεν είναι η Αληθινή Ζωή, δεν είναι αληθινή ανθρώπινη επικοινωνία, αλλά μία επίπλαστη επικοινωνία, με την 
οποία προσωπικά, διαφωνώ κάθετα για αγαπημένους μου ανθρώπους που θέλω να τους Ζω, να τους Βλέπω, να τους Χαίρομαι, δίχως περιορισμό, δίχως αναβολές κι ανίερες δικαιολογίες. Χωρίς άμεση επικοινωνία, δεν υπάρχει καμία σχέση. Δίχως ενδιαφέρον, από καρδιάς ..αν δεν είναι αμοιβαίο ενδιαφέρον, δεν υπάρχει αγάπη. Η αγάπη είναι για τους δυνατούς. Δεν είμαι εμπαθής. Κρατάω μέσα μου ό,τι καλό ζήσαμε.. χωρίς να "μετράω" αν ήταν για λίγο.. ΄Ισως σ΄αυτή τη ζωή, ό,τι μας συγκλονίζει, κρατάει για λίγο.. σαν το ακριβό άρωμα που είναι πάντα μέσα σε "μικρά μπουκαλάκια".. δεν είναι περίεργο;; κι όμως συμβαίνει...
Η ζωή είναι στιγμές... ζουν Ζωντανές μέσα στη ψυχή μου. Ζήσε τη ζωή σου όπως επιθυμείς. Δεύτερη Ζωή Δεν ΄ Εχει. 
Το Ξέρεις καλύτερα από μένα.. κι από όλους εμάς που δεν έχουμε δει, δεν έχουμε ζήσει όλα όσα έχεις ζήσει Εσύ ως τώρα....
Πονάω πάρα πολύ... αλήθεια.. αισθάνομαι μέσα μου μία ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί συνεχώς.. ασταμάτητα.. ανελέητα.....
Δεν σημαίνει πως για να επουλώσω τις πληγές της ψυχής μου - όσο μπορεί να είναι εφικτό αυτό - "μπλοκάροντας" σε.... ότι δεν αισθάνομαι, δεν σκέφτομαι, 
δεν νοιάζομαι, δεν αγαπάω..... Πονάω μέσα μου πάρα πολύ. Αυτή είναι η αλήθεια που βιώνω πολύ δύσκολα και σκληρά. Ξέρω πως κουράζεσαι,.. Θέλω να Ζεις κάθε στιγμή με ζήλο και πάθος για κάθε Τι. Αυτό έχει αξία....
Δεν στο κρύβω, είμαι πικραμένη γιατί περίμενα μία ειλικρινή συζήτηση σου ... την περίμενα... το είδες, σε περίμενα πολύ καιρό, μέρα με τη μέρα.. για δέκα λεπτά, δεν χρειαζόταν
περισσότερο αν ήθελες να μιλήσουμε.... έτσι ώστε αν τυχαία συναντηθούμε στο δρόμο, να μην νιώσω ξεφτιλισμένη, να μην μου πέσουν τα μούτρα ..στο χώμα.... 
Σε νοιάζομαι, σε σκέφτομαι, σε αγαπάω, να προσέχεις...... Να Ζεις.. Να είσαι πάντα καλά. Σου Εύχομαι τα Καλύτερα από Ψυχής Μου. ΄Οπου κι αν ευθύνομαι, σου ζητάω συγγνώμη...... μία συγγνώμη...... Από σένα, ήθελα μόνο ..ένα ..γεια σου... όχι αντίο.... γεια σου........

1 σχόλιο:

marayia είπε...

Τζουλακι μου, το γραμμα σου "μιλαει"..Αξιζει ,ομως να στενοχωριεται κανεις για καποιον που συνειδητα δεν βρισκει πέντε λεπτα να του χαρισει? Οσα και οτι και αν εχει να κανει αυτος ο καποιος στη ζωη του..