Ψάθινο Καπέλο με της ΄Ανοιξης Λουλούδια {Γιούλη Τσουρεκά}

Ψάθινο Καπέλο με της ΄Ανοιξης Λουλούδια... {Γιούλη Τσουρεκά}

Κάθε που΄ρχεται η ΄Ανοιξη νιώθω
σαν ένα μικρό, ζωηρό κορίτσι...
πειράζω συνέχεια με λόγια αστεία
τις φίλες μου, γελάω δυνατά, 
χορεύω, τραγουδάω, παλιές μελωδίες
έρχονται στο νου μου απ΄τα παλιά κι 
εικόνες απ΄την όμορφη τη Γειτονιά, 
των Γιασεμιών, των Λουλουδιών,
των Γλυκαπάγγελτων Αγγέλων της Νιότης,
των λυγερόκορμων γυναικών της
παλιάς μου γειτονιάς, με τα όμορφα,
κομψά, Ψάθινα Καπέλα, που σαν
περπατούσαν στα όμορφα στενά,
το τρυφερό αεράκι της ΄Ανοιξης,
ελαφρά θαρρείς σήκωνε τις φούστες τους,
σαν φύσαγε πιο δυνατά, έπαιρνε ψηλά στον
Ουρανό τις μπούκλες απ΄τα χυτά
μακρυά μαλλιά τους...
Ψάθινο Καπέλο πάντα κάθε Άνοιξη και
Καλοκαίρι Φοράω κι εγώ αγαπημένε μου
για σένα, να σ΄αρέσω, με νάζια, μορφασμούς
γλυκούς, πειράγματα, να σε μαγέψω..
Μα εσύ έρχεσαι μεσ΄ στο όνειρό μου
μοναχά, την κόκκινη κορδέλα του
Ψάθινου Καπέλου μου να λύσεις,
να κλέψεις και μεμιάς να χαθείς,
στο βάθος της πλάνης του απραγματοποίητου...
Ψάθινο Καπέλο μου, στολισμένο με λουλούδια,
με μία κόκκινη κορδέλα με πουά, μάθε
πως την Αγάπη με τη ζόρι δεν μπορείς
να την κερδίσεις, όσο κι όμορφη κι αν είσαι,
τ΄άγριο φύσημα τ΄αγέρα στην αρπάζει μακρυά,
σαν το Ψάθινο Καπέλο ένα γιόμα, φύσηξε
το τρελοβοριαδάκι, πάει το πήρε μακρυά...{Γ.Τ.}