Η Μάσκα ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Η Μάσκα ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Υπομονή μου εσύ ατέλειωτη κι 
ήρθε μία μέρα πρώτη του Μάρτη 
έσπασες σε χίλια δύο κομμάτια,
θρύψαλα, πως να χωρέσουν στη 
ματωμένη μου ψυχή;!
Είμαι εγώ η ίδια ΄Ανθρωπε μου, 
μάσκα δεν έχω να τριγυρνώ σε
κανένα Καρναβάλι σ΄αυτή τη Γη,
παρά μονάχη τόσα χρόνια στο
πέρασμά μου απ΄τη ζωή,
ξυπόλυτη γυρνώ στη Θάλασσα,
μόνο σ΄αυτή γυρνώ, μιλώ κι
αγναντεύω.. Τι θέλω εγώ
στο "δικό σου" μάταιο καρναβάλι;
Η Μάσκα μάθε, πως είναι μόνο μία
φορά στο χρόνο, τις υπόλοιπες
ακριβέ μου ψεύτη, κρύβει
μονάχα πονηριά κι υποκρισία..
σε πίστεψα η αδαής, αφού
στις πονηριάς τα δίχτυα ποτέ
δεν πιάστηκα, το ξέρεις δα
πως σου λέω μόνο την Αλήθεια..
Μάσκα φοράς, φωνές κι αντάρες
πετάς, μα μην σκορπάς τις
πολύχρωμες κορδέλες και τα
κομφετί στου Καρναβαλιού
την όμορφη τη ζάλη, γιατί
Μάτια μου, άλλο είν΄το Καρναβάλι κι
άλλο η πραγματική μας η Ζωή..
Σαν έβγαλες τη Μάσκα σου
κλονίστηκα, ταράχθηκα..
Σ΄ένιωθα Πρόσωπο να έχεις,
όχι Μάσκα, όχι Προσωπείο,
σκουπίδια οι σκέψεις, τις πετώ
τη λογική μου αρνιέμαι,
σαράκι μου τρώει τα σωθικά,
μόνη τα βράδια τριγυρνώ
σε δρόμους που μ΄οδήγησες,
δεν θέλησα να πάω..
Τη Μάσκα σου θυμάμαι και ξεχνιέμαι
ώσπου να΄ρθει το Χάραμα..
ξεφεύγω απ΄τις ζοφερές μου μνήμες,
απαλύνω το πόνο της ψυχής μου
με του Καρναβαλιού τη Μάσκα και
τη γλύκα,
αρνιέμαι με σθένος τη μάσκα σου
που μου΄ δωσε μόνο πίκρα,
βλέπεις, η μάσκα της ψευτιάς,
τσιγκουνεύεται τη γλύκα....