Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Κυριακή μεσημέρι... {Γιούλη Τσουρεκά}



Κυριακή μεσημέρι... {Γιούλη Τσουρεκά}

Κυριακάτικο μεσημέρι τ΄Απρίλη. Κάθομαι στο καθιστικό ρεμβάζοντας απ΄την ανοιχτή μπαλκονόπορτα το απέναντι μπαλκόνι. Ευτυχώς μεσ΄ στο βαρύ τσιμέντο της Πόλης, υπάρχουν λουλούδια στα μικρά μπαλκόνια. Χαζεύω το Πράσινο και το Χρωματιστό. Βλέπω και ένα μεγάλο κλουβί με πουλιά να τραγουδούν με γλυκό, συνεχόμενο κελάηδισμα τον ΄Υμνο της ΄Ανοιξης. Ο γάτος μου, ο Μπέμπης κάνει βόλτες πάνω κάτω, τον έχει πιάσει η ΄Ανοιξη και είναι ζωηρός. Πάνω στο τραπέζι τα χαρτιά μου, τα μολύβια μου, οι σημειώσεις μου... γράφω και, όμως νιώθω πως δεν έχει ηρεμήσει η ψυχή μου.. πάντα ανήσυχη, ανικανοποίητη να αναζητά πάντα το άγνωστο, το πρωτόγνωρο και το μυαλό να μην παύει να σκέφτεται αλλοτινούς καιρούς... κι ως πέρυσι που ήρθες κι έφυγες νωρίς..... Αισθάνομαι πως βρίσκομαι σε μία αχανή ΄Ερημο. ΄Ερημο Ψυχής... Κομμένη. Διαλυμένη.. Σε παρακαλώ, μην με ρωτάς το Γιατί, το Πως, δεν υπάρχουν εξηγήσεις για να δώσω. Ποιος καθρέφτισε τη ψυχή του σε Καθαρή Λίμνη;! Το γνωρίζεις πολύ καλά, πως είμαι ανίκανη να δίνω εξηγήσεις.. Τι να πω για ό,τι και για όσα βλέπω γύρω μου;! Δεν υπάρχει "΄Ακρη" για να πιάσω. ΄Ολα, μα όλα ένα μπερδεμένο κουβάρι.. ΄Ομως, άκου με.. Διαισθάνομαι πως, απ΄όλα περισσότερο, θέλεις να μάθεις τι μου λείπει;! .. Το Παραμύθι Σου, Αυτό Μου Λείπει Μάτια Μου.. Το Γλυκό Παραμύθι.. Ζω, Υπάρχω, Ανασταίνομαι με το Παραμύθι...
Τα Παραμύθια, λένε τις μεγαλύτερες αλήθειες, έχουν ΄Ονειρα κι Ελπίδες τα Παραμύθια.. Το δικό σου Παραμύθι, βγαλμένο με Πάθος απ΄τα χείλη σου κι απ΄τις ματιές σου, που φλόγες πετούσαν πάνω μου και με έκαιγαν, έδιναν πάντα προσδοκία, πως, ναι, μία μέρα θα βρίσκαμε μέσα στην ΄Ερημο της Ψυχής Μας, έναν Ανθισμένο Παράδεισο για να είμαστε Μαζί..! Καλή Κυριακή στο ΄Ονειρο... {Γ.Τ.}

Δεν υπάρχουν σχόλια: