Γεια σου Γαλαξία μου,
Μάλλον ναι..,
Θαρρώ πως ναι, σίγουρα, να προσέχω ποιος κάθεται δίπλα μου...
να μαζέψω τα χιλιοραγισμένα κομμάτια μου, ό,τι θυμάμαι,
ό,τι άφησα, ό,τι ξέχασα στην άβυσσο του μυαλού μου,
σκόρπια εδώ και εκεί.. να τα τακτοποιήσω...
να φτιάξω ένα όμορφο καλοκαιρινό παγκάκι, άνετο,
με παχιές, πουπουλένιες μαξιλάρες, για να καθίσεις
΄Ονειρο μου, όταν θα΄ρθεις..
Κι απέναντι να΄ναι η θάλασσα και μία μικρή βαρκούλα,
να κάνεις κουπί, να με πας βαρκάδα σε βαθιά νερά κι
εγώ να λιγώνομαι, να ριγώ, να τραγουδάω σα παιδί και
με το φεγγάρι να με βγάζεις πιο όμορφη από πριν
στην ακτή και να μου τραγουδάς, μα να είσαι Εσύ..
πρέπει να προσέχω ποιος κάθεται δίπλα μου...
να είναι Λύκος.. όχι Κυνηγός.. φοβάμαι τους κυνηγούς
γλυκιά μου καρδούλα..
Νιώθω πολύ μικρή κι ανυπεράσπιστη τις νύχτες
με τόσα αστέρια στον Ουρανό και εγώ
μακρυά σου, αν δεν με βγάλεις στην Ακτή
πως ν΄ανταμώσουμε;! {Γιούλη Τσουρεκά}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου