Φεγγάρι Μου .... {Γιούλη Τσουρεκά ~ 11/5/2013 ~ }

Φεγγάρι Μου .... {Γιούλη Τσουρεκά ~ 11/5/2013 ~ }

Φεγγάρι μου Ολόγιομο,
Ασημένια μου Πανσέληνος,
ήρθες πάλι Εσύ,
Ασημεροφεγγαρένια μου,
να με φωτίσεις 
καθώς περπάτησα 
πολλές ώρες, πολλές μέρες,
μέσα στο δάσος
ξαπόστασα μόνη
ακολουθώντας αργά
τα φωτισμένα βήματά σου...
Φεγγάρι μου, κάθισα που λες
σε μία μεγάλη πέτρα
να ξεκουραστώ κι ένιωσα
να΄ ρχεσαι κοντά μου
Φεγγάρι μου, να μ΄ακουμπάς
απ΄τα μαλλιά μου,
ως κάτω χαμηλά
τα γόνατά μου..
Φεγγάρι μου, με μάγεψες
για να σε ευχαριστήσω,
πήρα το βιολεντσέλο μου
γλυκιά μελωδία να σου παίξω..
Τότε φεγγάρι μου, τα βλέμματά μας
ένιωσα να σμίγουν σ΄ένα
αντιφέγγισμα της αμοιβαίας,
αιώνιας μοναξιάς μας..
Μόνη στο Δάσος Φεγγάρι μου,
η γλυκιά μουσική απ΄
το βιολεντσέλο, δεν άγγιξε
τις πονηρές αλεπούδες, μήτε
τους άγριους λύκους ημέρεψε..
Φεγγάρι μου λαγαρισμένο,
τη μάχη στην αγάπη
δεν κερδίσαμε, δεν ξέρω ακριβώς
τι να πω τώρα πια,
δεν μ΄αρέσουν οι αναλύσεις
όταν η αγάπη πνίγεται στο
αίμα, χάνεται στη μάχη..
Φεγγάρι μου, τι κι αν Εσύ Λάμπεις,
κι εγώ παίζω χαρούμενες μελωδίες..
παρωδίες μίας φευγαλέας στιγμής
χαμένες Φεγγάρι μου...
κάτι σαν το Κρυμμένο Θησαυρό,
ανεξερεύνητης ψυχής,
Χαμένων Εξερευνητών..
Φεγγάρι Μου χάνεσαι
σε μία ανύπαρκτη Πανσέληνο και
σβήνεις σα τη πυγολαμπίδα
σα ξημερώνει η μέρα.. {Γ.Τ.}