΄Αδεια Καρέκλα... {Γιούλη Τσουρεκά}

΄Αδεια Καρέκλα... {Γιούλη Τσουρεκά}

Σκέψεις μόνο
λόγια μηδέν
είναι φορές
που δεν χωρούν
λόγια στην Απώλεια..
Χρόνια πριν..
παλαιό σπίτι..
παλιά γειτονιά
όμως τόσο
αξεπέραστη στο χρόνο..
Παντοτινή..
Μεγάλη αυλή..
χωρούν πολλοί..
έφυγαν όλοι...
΄Αδεια Καρέκλα πια..
μπροστά στη μεγάλη
ξύλινη πόρτα..
Εκεί όπου
πάντα καθόσουν
και διάβαζες
τις Κυριακές..
Εφημερίδα..
Αυγή..
για λίγα Ελεύθερα Χρόνια..
μετά Σιωπή..
πάλι ΄Αδεια η Καρέκλα..
Μπροστά η Αυλή..
εγώ μικρή...
αθώα κι αδαής...
έτσι έμεινα..
κι άδεια η καλέκλα
στη μνήμη μου..
κι εγώ μόνη,
πάλι μόνη..
μικρή και δυστυχής..
μα όχι πια
αθώα και αδαής..
΄Αδεια Καρέκλα Πατέρα...
δεν σου λέω
"γεια" .. ποτέ.. αντίο..
άδεια καρέκλα
μα Ψυχή γεμάτη... {Γ.Τ.}