Σπασμένος Καθρέφτης ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Σπασμένος Καθρέφτης ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Σπασμένος καθρέφτης η ζωή μου
σε εκατομμύρια μικρά λαμπερά,
παραμορφωμένα, αντανακλαστικά 
στο φως ή στο σκοτάδι μικρά 
γυαλάκια, τόσα δα σα κύτταρα
που εκτοξεύτηκαν απ΄τη
σκισμένη σάρκα μου..
Σπασμένος καθρέφτης που
σαν κοιτώ μέσα το είδωλό μου
το βλέπω διαιρεμένο σε
εκατομμύρια κομμάτια..
σαν παζλ ασυναρμολόγητο..
Παραμορφωμένη μορφή..
παραμορφωμένη ζωή.
Δύσκολη, δύσβατη
ανηφόρα κατακόρυφη,
απόκοσμη, απόκρημνη..
Ανέβηκα ως τη Κορυφή και
σα θαύμασα τη Θέα, το Τοπίο,
σα μαγεύτηκα από τη Θεά Φύση,
όλα μεμιάς έσπασαν,
διαλύθηκαν, χάθηκαν..
Όχι, δεν τ΄αποφάσισα εγώ..
ήθελα πάντα να προσθέτω,
να πολλαπλασιάζω,
να μην αφαιρώ,
μισώ τη διαίρεση..
Άλλοι απεφάσισαν για μένα
εν αγνοία μου,
ερήμην μου που λέμε..
Σπασμένος Καθρέφτης..
όμως τα θραύσματα
κόβουν, ματώνουν και
τους θύτες σαν σκοντάψουν..
Συνήθισα το σπασμένο καθρέφτη μου
τον Κοιτάζω Κατάματα και
συναρμολογώ τα κομμάτια μου..
Με διακρίνω είμαι εγώ..
Δεν κοιτάζω το είδωλό
μου στο Σπασμένο Καθρέφτη
που μου "Φτιάξατε"..
Μέσα Μου Κοιτάζω Καθαρά και
με "Βρίσκω" Ολόκληρη..
σακατεμένη απ΄τις πληγές μου,
όμως αλώβητη, γενναία
να προχωρήσω μέσα
απ΄το σπασμένο καθρέφτη μου
κοιτάζοντας μόνο Μέσα Μου..
Όσοι μπορούμε,
όσοι θέλουμε,
όσοι αντέχουμε,
απλά, Ακολουθούμε..
Πυξίδα ο Ενδότερος Εαυτός Μας..{Γ.Τ.}