Δίνη ...λοιπόν...
Έσκαψα με τα νυχοπόδαρά μου
το πάτωμα νύχτα, βαθιά
μεσάνυχτα, λυσσασμένη,
ριμαγμένη απ΄τον πόνο και
το δάκρυ.. έγινα δραματική
ηθοποιός αρχαίας τραγωδίας
για σένα Θεέ Διόνυσε
λατρεμένε μου Αλήτη
της Ψυχής, της Καρδιάς,
της ανύπαρκτης της Συντροφιάς
των δικών μας στιγμών που
σκόρπισε σε σκόνη μαγική
η κακιά μάγισσα
η ξεμαλλιασμένη,
η σκύλα, η αγριοντυμένη..
Η μάγισσα Ντε Σπελ.. αυτή
ευθύνεται για τα συντρίμμια μας
για την ανυπαρξία της ζωής μας
που είναι δήθεν και ντεμέκ
μόδα κι αυτή της Εποχής..
Ευκαιριακά.. Δίνη Αγάπη μου.
Παραμονές Χριστουγέννων
πιάνουν τα θαύματα μα και
οι κατάρες των κακών μαγισσών
που αθέλητα έστειλες στο
Δρόμο Μας. Γιατί;!
Δίνη μόνο Δίνη απελπισία,
δεν υπάρχει απάντηση,
δεν ρωτάω άλλοτε,
δεν μπορείς να μ΄απαντήσεις
Δίνη Λατρεμένε μου Τρελέ κι
αβέβαιε εραστή της μιας βραδιάς..
Δίνη Αγάπη Μου..
Φώναξα Δυνατά στον Ήλιο
σαν ξημέρωσε η μέρα που
με βρήκε κατάχαμα γυμνή
στο πάτωμα κάτω απ΄τη
στροβιλιστή σκάλα,
αυτήν που έφυγα τρέχοντας..
Δίνη Λατρεμένε μου.
Τη σκάλα που με κυνηγούσες
για να μείνω στο παράλογο,
στο εφήμερο μαζί με την
κακιά σου Μάγισσα.
Δίνη Αγαπημένε μου..
Κατάφερα και δραπέτευσα
απ΄το φεγγίτη της οδύνης μου,
για να σε φιλήσω στο Όνειρό Μου
με Χαρά κι Ευτυχία.
Δίνη Λατρεμένε μου.
Δεν μάλωσα μαζί σου
στη Μοιρασιά των Άστρων.
Δίνη.. ως τώρα δεν έχω
συναντήσει κανέναν στο δρόμο μου..
Κλείνω Ερμητικά τα μάτια μου,
τόσο δυνατά που πονάω αφόρητα
στα μάτια, στο πρόσωπο, στο στόμα,
στη ψυχή, στο κορμί, κυρίως στο Νου.
Δίνη Λατρεμένε μου..
Δίνη. Ευελπιστώ να βρεθούμε
κάτω από τα ερείπια, τα χαλάσματα,
μέσα στη Δίνη να υπάρξουν διασώστες
να περισώσουν το χαμένο μας Χαμόγελο.
Δίνη Αγάπη μου..
Πέρασε τόσος καιρός κι εγώ
απεγνωσμένα ψάχνω στα αζήτητα
να βρω στολίδια της Ψυχής μας
για να απελευθερωθούμε
απ΄τη Δίνη της εκρηκτικής Σιωπής Μας..{Γ.Τ.}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου