Τα Μάτια Σου... {Γιούλη Τσουρεκά}

Τα Μάτια Σου... {Γιούλη Τσουρεκά}

Μπορώ να διακρίνω τα μάτια σου
ανάμεσα σε εκατομμύρια πλήθος
κόσμου γιατί έχουν κάτι απ΄το
χρώμα της Αυγής κι απ΄τη 
γλυκιά μελαγχολία του Δειλινού.
Μπορώ να διακρίνω τα μάτια σου
σε μένα λένε πάντα την αλήθεια
κάθε στιγμή ηρεμίας ή ηδονής
τότε που μεγαλώνουν, γίνονται
τεράστιες οι "κόρες" των ματιών σου.
Σε ξεχωρίζω από χιλιόμετρα μακρυά
απ΄τη θωριά σου, το εκτόπισμα σου,
τη μυθική σου αυτοπεποίθηση που
ισοπεδώνει τα πάντα γύρω μου,
από όπου κι αν στέκεσαι, αν περνάς,
αν τρέχεις, αν μιλάς κι αν ακόμη
ουρλιάζεις για να ακουσθεί δυναμική
και στεντόρεια το ηχόχρωμα της
ιδιαίτερης φωνής σου.
Χάνομαι μπροστά σου, νοιώθω
ανύπαρκτη, ασήμαντη, αόρατη,
μα και τυχαία περαστική απαρατήρητη..
Πατάω πάνω σε κοφτερά γυαλιά κι
από την Έξαψη της Αγάπης Μου
για Σένα, δεν κόβομαι..
Αίμα δεν στάζω.
Κι αν ακόμη με κοφτερό μαχαίρι
με διαπεράσεις μιλιά δεν θα ψελλίσω.
Λεπίδι είναι τα Λόγια Σου,
Σουγιάς η Σιωπή Σου,
Νυστέρι μεσ΄στα στήθη μου,
Λάμα η Μάτια Σου Μάτια μου,
Αιώνες ΄γιναν οι Στιγμές κι
ακόμη περιμένω μία ματιά,
μία φωνή, Παράκληση μέσα μου
αξημέρωτες νύχτες αποζητώ κι
αν σε θωρώ κι αν σε γρικώ,
φοβάμαι πως είναι μόνο
μέσα στο λήθαργό μου..
Ένα είναι σίγουρο, πως,
αρνούμαι να ξυπνήσω..
Μου είσαι αδυναμία μου..
Να Το Ξέρεις. {Γ.Τ.}