Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Πόσες φορές.....{Γιούλη Τσουρεκά}


Πόσες φορές.....{Γιούλη Τσουρεκά}

Βράδιασε πάλι..
παραμιλώ,
παραλήρημα..
διαταραγμένη σύγχυση
που λεν΄κι ..σάϊκο γιατροί..
Πόσες φορές αλήθεια
ξεκίνησα να΄ρθω να σε βρω.
Χειμώνα, Άνοιξη,
Καλοκαίρι, Φθινόπωρο και
πάλι Χειμώνας στο έρημο
πια σπίτι, ακόμη δεν τ΄αποφάσισα..
Ξεκινώ για να΄ρθω
να σ΄ανταμώσω,
κάνω μερικά βήματα
φτάνω ως τη μέση
της διαδρομής,
επιστρέφω πίσω
στ΄ άδειο σπίτι
χαμένη κοιτάζω απ΄το
μισάνοιχτο ξύλινο παντζούρι και
για μην παραδεχθώ
την ήττα μου
χώνομαι κάτω απ΄τα
σκεπάσματα ως ψηλά
να κρύβεται το κεφάλι μου
να μην σκέφτομαι
να αδειάζω μνήμες.
Ακατόρθωτο.
Ξεκίνησα πάλι φτάνοντας
ένα στενό πριν το ... Δύο...
γύρισα πάλι πίσω..
Διαμελισμένη η ψυχή μου
πως να τη συναρμολογήσω;!
Στο βαθύ σου βλέμμα
πως να σ΄αντικρίσω;!
Γράφεις μηνύματα ηχηρά.
Γράφω δύο λέξεις.
Απαντάς δίχως λέξη..
πως ίσως ό,τι είπα
σε έναν άψυχο "τοίχο"
να σ΄αρέσει..!
Ρωτάς ίσως τι να κάνω;
Έχω μία "άδεια" θέση στη ζωή.
Μάλλον προσωρινά.
Τίποτα δεν είναι για πάντα,
ούτε φυσικά η θέση μου
είναι θεωρείο δίχως
αγάπη κι αγκαλιά.
Η Αγάπη κι Αγκαλιά μάτια μου,
ούτε ενοικιάζονται,
ούτε πωλούνται.
Χαρίζονται άδολα, αυθόρμητα.
Γι΄αυτό κι όταν "φεύγουν",
μνήμες μένουν κι άντε μετά
να ..ξεκινήσω την Ανηφόρα,
μετά αριστερά και πάλι αριστερά..
κι Απέναντι Εσύ κι Εγώ... Μόνοι
σε τούτο ΄Δω τον Κόσμο τον
Απέραντο....
Πάντα είχα πρόβλημα με
τους ...αριθμούς....
Συγχώρεσε Με..
Θα σε Ξανάβρω
σε καπνούς και σε μολότοφ..
Θάλασσα για Εμάς
τους Δύο Δεν Υπάρχει..{Γ.Τ.} 

Δεν υπάρχουν σχόλια: