Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Της θάλασσας Κλαδί... {Γιούλη Τσουρεκά}


Σε θάλασσα βαθειά θα πέσω.
Δίχως αναπνευστήρες,
μηχανική υποστήριξη ή 
παρατηρητές.
Μονάχη.
Βυθίζομαι, σπόρος 
γίνομαι, φυτρώνω, 
αναγεννιέμαι μεσ΄στ΄αλμυρό
σου Θάλασσά μου.
Φυτρώνω σιγά - σιγά
αναπτύσσομαι, μεγαλώνω..
Κλαδί Θαλασσινό, Αλμυρό,
σκληρό, ανθεκτικό γίνομαι.
Θεριεύω κι Ανεβαίνω ως
τον Αφρό σου, πάνω απ΄
την πλέρια σου Επιφάνεια.
Κλαδί μέσα στη θάλασσα των
ανήσυχων ματιών σου
Εκεί βαθεία θα κατοικώ
παντοτινά, ν΄αγναντεύω
το Απέραντο Ωκεανό Σου.
Ώσπου Κλαδί Τεράστιο
να γίνω, πάνω απ΄τη
Θάλασσα των βαριών
βλεφάρων σου, σαν με
κοιτάζεις αποκαμωμένος
απ΄την Ποίηση των Εικόνων,
ένα να ξέρεις, πως πάντα
θέλω να σε συντροφεύω,
να Σε Αγαπάω Ατέλειωτα,
ως τη Τελική Παγκόσμια Νίκη.
Κλαδί εγώ μονάχο,
με συντροφεύεις ζωγραφίζοντας
με τις Εικόνες των Ματιών Σου
Ολάκερο το Σύμπαν.
Τον Απέραντο Γαλάζιο Ουρανό Μας,
Τα παιχνιδιάρικα γκριζόασπρα
σύννεφα που περιδιαβαίνουν
τον Ουρανό μας, πότε Εδώ κι Εκεί,
Πότε αραιά, απάνεμα,
Πότε πυκνά, να σμίγουν,
ν΄αστράφτουν οι Βροντές,
κι ενώ Ανοίγουν οι Ουρανοί
του Σύμπαντος, Ποτίζουν
το Κλαδί, τη Θάλασσα, τη Γη,
Εσύ Πεισματικά, ως Ποιητής Εικόνων
γυρνάς τον Μαύρο Κόσμο,
Ζωγραφίζοντας τη Νίκη Μας.
Κλαδί είμαι μονάχο μεσ΄
στ΄Απέραντο Γαλάζιο,
βλέπω με τα μάτια της Ψυχής μου,
με τα ανήσυχα δικά σου Μάτια,
δες κι Εσύ, τον Κόκκινο Ορίζοντα
να Πλησιάζει κάπως αργά,
μα σταθερά προς την Ακτή
να μας Χαρίσει το Δώρο της Ανατολής
του Ευεργέτη Ήλιου σαν Ανατέλλει
Μέρες Ξάστερες, Δίκαιες, Όμορφες,
για να ξαποστάσουν οι Άνθρωποι,
το Χαμόγελο ν΄ανθίσει στα χείλη,
το Κλαδί Μου να Γεμίσει άνθη
πανέμορφα, αμάραντα παντοτινά.
Δεν "Κόβονται"...
Θα κολυμπήσουμε Μαζί ως
το Κλαδί μου για να
γευτούμε την Ευωδιά Τους..{Γ.Τ.} ~ 7/12/2013 ~

Δεν υπάρχουν σχόλια: