Ποτέ .. Κομπάρσα... {Γιούλη Τσουρεκά}

Ποτέ .. Κομπάρσα... {Γιούλη Τσουρεκά} 

Όπως κι αν ντυθώ, ό,τι κι αν σου πω, ένα να ξέρεις καλά, πως Ποτέ δεν υπήρξα μήτε θα υπάρξω "Κομπάρσα" της ίδιας της Ζωής μου. Πρωταγωνίστρια πάντα, και ας είναι Ανηφορικός, Δύσκολος, Μοναχικός ο Δρόμος. Συγχωρώ τα πάντα. Γιατί δεν είμαι τέλεια. Το αντίθετο. Έχω πολλά ελαττώματα. Μα έχω ένα χάρισμα και το γνωρίζω καλά. Δεν είμαι Υποκρίτρια σε καμία έκφανση της ζωής μου. Δεν συγχωρώ την Υποκρισία.

Υπάρχει μέσα μου ανυπέρβλητα, υπερβολικά το Πολύ, το Δοτικό, το Απόλυτο. Οπότε, είναι αδύνατον να χωρέσει στο δικό σου το Λίγο, το Ελάχιστο, το Μηδενικό! Όχι, δεν δυσανασχετώ. Καθόλου. Στο Επισημαίνω για να μην κάνεις, να μην τολμήσεις να κάνεις καμία άλλη κρούση Ποτέ.

Παρόλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω πως, σ' αυτό το περιορισμένο σου Λίγο Σου, στο Απόλυτο Θέλω του Δικού σου Εγώ, είχα την κακοτυχία να διακρίνω ανθρώπινες σκιές ενός άλλου κρυφού εαυτού σου που πραγματικά με συγκλόνισαν. Σκιές του απέραντου, πέραν του Κόσμου Τούτου που ναι, δεν στο κρύβω, με καθήλωσαν. Κοιτούσα τα μάτια σου σε απόσταση αναπνοής μαγεμένη.. Μα υπάρχουν, ζουν οι Μαγικές Εικόνες σε μάτια πλάνα.. Περαστικές Σκιές.. πρόσκαιρες, δεν περιγράφονται αυτές οι ματιές, μήτε οι Κινήσεις, ούτε ο Ήχος ασφαλώς.. Ή μήπως θέλεις να τολμήσω να πω;! Είμαι άκρως επηρμένη από υπερρεαλιστές συγγραφείς, το ξέρεις αυτό.. "Ρουφάω" τη γραφή τους, όπως ο διψασμένος στην Πηγή, δίχως το Τάσι.... πίνει αχόρταγος το νερό με τις χούφτες.. Έτσι κι εγώ γράφω.. Με Παρόρμηση Ψυχής κι Αληθινά, όχι φυλλάδες κρεμασμένες προς πώληση στα περίπτερα με "υποκειμενικές ειδήσεις" προς κατανάλωση..!

Ό,τι κι αν σου πω τώρα πια, δεν είναι ικανό να σου εκφράσω αυτό που μ' έκανε να σε θέλω τόσο πολύ, με τόσα συναισθήματα που με πλημμύριζαν ολάκερη ως το μεδούλι μου. Τα αισθήματά μου απέραντα, άπιαστα απερίγραπτα, δυνατά, δυναμικά. Δεν ήμουν ..γάτα.. δεν το έχω.. Τίγρης ήμουν.. Ατίθαση Τίγρης.. 
Σε μια όποια κίνησή σου πολλές φορές, ένιωθα έτοιμη να σου δώσω ακόμη κι αυτή την ίδια τη Ζωή Μου. Να μου πάρουν επιτόπου τη καρδιά μου να την δώσουν μέσα στα δύο σου χέρια.. Με Μία Σου Κίνηση, Με Μία Σου Μόνο Λέξη. Ήταν Αρκετή.. κι όμως.. Υποκριτής, μικρός, μικρόψυχος και μάλλον... φιλοχρήματος... πάλι "τσακωμένη αιώνια" με το χρήμα εγώ.. Ντύθηκα μ΄άλλα ρούχα, άλλαξα στάση πόζας για άλλη φωτογράφιση..
Οι σκέψεις μου εστιάζουν στο συναίσθημα. Αυτό με οδηγεί και μετά η λογική μου, μα όχι, στάσου Πρωταγωνίστρια Ζωής, τροχοπέδη δεν μου βάζει εύκολα Κανένας μήτε εσύ και ανεξάρτητα τις ερμηνείες των άλλων ανθρώπων που με περιβάλλουν, έτσι που να μη σου λέω "σ’ αγαπώ", γιατί όσα κάνουμε μιμούνται τις Θεατρικές Παραστάσεις, τις Κινηματογραφικές Ταινίες, τα Διαβάσματα μας που μας συνεπαίρνουν σε πολλούς πραγματικούς και φανταστικούς, μαγικούς Κόσμους όλων των Ονείρων μας, από την παιδική μας ηλικία, ως και το Σήμερα, τα τραγούδια που λατρεύουμε, που τραγουδάμε μόνοι μας στο σπίτι με τα φάλτσα μας, δικά μας είναι κι αυτά και τα αγαπάμε και γελάμε, τα τραγούδια Αγάπη Μου, αυτά που μας δίδαξαν πρώτα αυτή τη φράση, να σου λέω "σε Αγαπάω", γιατί από τον Όμηρο ως και η Πηνελόπη τον Οδυσσέα περίμενε κι Εκείνος πέρασε από Σειρήνες, Συμπληγάδες, όμως αναζήτησε την Ιθάκη Του, με ό,τι Αυτή η Αυθεντική Πρωταγωνίστρια Ιθάκη Του Εμπεριείχε, κι αυτό διότι, ένα αρχέγονο κύμα βγαίνει βαθιά, ειλικρινά, αυθόρμητα πηγαία, μέσα από την ταραγμένη μου Ψυχή με Ρόλο Πρωταγωνιστικό, Λάτρης Ζωής όπως κι Εσύ έτσι κι Εγώ σαν άγνωστο, πρωτόγνωρο να λέω το "Σε Αγαπώ".. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 25 Φλεβάρη 2014 ~