Άνθρωπε Μου.. {Γιούλη Τσουρεκά} 9 τ΄Απρίλη 2014

Άνθρωπε Μου.. {Γιούλη Τσουρεκά} 9 τ΄Απρίλη 2014

Άνθρωπε μου, άνθρωπε της καρδιάς μου,
της ψυχής μου ανθέ μου, εαυτέ μου, 
μακρινέ μου, σε άλλη διάσταση
μα, τόσο απόλυτα ταυτισμένος 
με όλα όσα ως τα τώρα δεν τόλμησα.

Άνθρωπε μου, Σκιά Μου κι Ανάσα μου,
Χαϊδεύω τα γράμματα ένα προς ένα.
Που γίνονται λέξεις, νοήματα,
αγάπη μαγική και αισθήματα
απροσμέτρητα, μα τόσο δυνατά,
τόσο απόλυτα, άρρηκτα δεμένα.
Ναι, σαν τις σκιές μας.

Άνθρωπε μου, εαυτέ μου μοναδικέ,
δεν ξέχασα που πάω,
ούτε για μένα Εσύ έχεις χαθεί,
στο δρόμο μου είμαι μονάχη,
όμως Εσύ δεν έχεις απ΄τη
Ψυχή μου χαθεί ούτε λεπτό.

Άνθρωπε μου, το Φως μέσα μου
άπλετο, δυνατό διαχέεται με
άπειρα, πολλαπλά συναισθήματα,
μακριά σου η σκιά μου σιωπά.
Οι σκιές μας είναι Μαζί, όπως,
τα κορμιά μας σαν σμίγουν
στο ξέφωτο τα σπάνια βράδια μας..

Άνθρωπε μου, οι σκιές μας σιωπούν.
Τα γυμνά κορμιά μας στάζουν
ιδρώτα, χυμούς δροσερούς,
καυτά δάκρυα,
κάποιες φορές αίμα.
Μα Ποτέ Ψέμα.
Οι καρδιές αιμορραγούν,
οι ψυχές αναζητούν
την ξεκούραση, την συντροφιά,
την ηδονή, την Αγάπη.

Άνθρωπε μου τα χρώματα
της Ψυχής μου είναι πάμπολλα
σαν του Ουράνιου Τόξου και
ζωντανά σαν τη Μητέρα Φύση.
Ο χρόνος σταμάτησε ξάφνου
να κυλάει.
Τα Αστέρια δεν έσβησαν.
Λάμπουν.
Λάμπουν Άνθρωπε μου,
για σένα και για μένα
δύο ολόκληρες
ερωτικές νύχτες μας,
όταν ο Ουρανός δεν έδυσε,
σαν με φίλησες,
δύο μέρες και δύο
νύχτες μόνο για 'μας,
στους άδειους
δρόμους της
δικής μας καρδιάς.
Άνθρωπε μου,
χαϊδεύω τις λέξεις μας,
αναριγώ, σ΄αναζητώ,
σε περιμένω, στους
δρόμους της απόλυτα
μοναδικής μας Καρδιάς. {Γιούλη Τσουρεκά}