Μοναχικότητα με Συντροφιά {Γιούλη Τσουρεκά}

Μοναχικότητα με Συντροφιά {Γιούλη Τσουρεκά}

Δεν "ζητιανεύεται η φιλία.
Δεν είναι απλή λέξη.
Ζωή είναι που "αγκαλιάζει"
ό,τι καλό σ΄ανθρώπου Πνεύμα.
Ψυχή Είναι που αναζητά
ένα απαλό άγγιγμα σαν
μία σατέν κορδέλα σε
μία σελίδα του βιβλίου μας
στην ανάγνωσή του ως
το Τέλος, όποιο κι αν Είναι.

Δεν ουρλιάζει η Φιλία.
Σιωπά στη μοναχικότητα
του πολέμου που
της κηρύττουμε.
Επιλογή η Μοναξιά μας.

Αγγίζουμε απαλά τη
σατέν κορδέλα απ΄
τη πιστή συντροφιά
του βιβλίου και
διαβάζουμε παρακάτω.

Η Φιλία δεν έχει χρώμα.
Αν προδοθεί, έχει το
βιολετί του επιταφίου
έστω κι αν αλλάζεις
συχνά το νερό τ΄ανθοδοχείου.
Άδικος κόπος.
Ψεύτικη κίνηση.
Επιφανειακή.

Η Φιλία μπαίνει σε κουτί,
μικρό ή μεγάλο,
χάρτινο ή πορσελάνη,
είναι ίδια η "ταφή της",
όπως τα βρύα στις Πέτρες. {Γ. Τ.}