Μακρινός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}

Μακρινός Έρωτας  {Γιούλη Τσουρεκά}

Μετέωρη, μόνη, στην υγρή απομόνωση.
Πως θες να σου μιλήσω για Έρωτα, 
για Αγάπη, αφού δεν είσαι πια Εδώ.

Όλοι οι χώροι, παντού, έξω στους κήπους
μέσα στο σπίτι, φωνάζουν την απουσία σου.

Το μόνο που μου απέμεινε είναι οι αναμνήσεις.
Χαϊδεύω το πρόσωπό σου, τη μορφή σου,
το αφοπλιστικό χαμόγελό σου, φιλάω τα
μάτια σου τα χείλια σου..

Θωπεύω τρυφερά τη μορφή σου, αιώνιες ώρες
με τα χέρια μου, με τα καυτά μου χείλη, σε ό,τι
απέμεινε από σένα.
Στις Φωτογραφίες Σου..
Κι αυτό πονάει πολύ ξέρεις..

Δεν αντέχω πια να κουβαλώ τόσο αβάσταχτο
βάρος στην ραγισμένη μου ψυχή..
Παρέδωσα..
Όχι την Αγάπη Μου, μήτε τη καρτερία μου,
απλά μισώ πλέον την αιώνια υπομονή μου. {Γ.Τ.}