Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Το χρώμα της μοναξιάς {Γιούλη Τσουρεκά}



Το χρώμα της μοναξιάς {Γιούλη Τσουρεκά}

Σαν πέφτει η νύχτα,
σηκώνω ψηλά τα χέρια μου 
και, δέομαι σου.. 
Μ΄Ακούς Αγάπη μου.

Στέλνεις τ΄αστέρια τ΄ουρανού
στη μικρή κάμαρά μου.
Είναι τόσο χαμηλά, τόσο λαμπερά,
που όχι, δεν μπορώ να τ΄αγγίξω.
Καίνε από τον πυρετό του Έρωτα.

Μονάχα θωρώ τη λάμψη τους κι
εκστασιάζομαι στην Ομορφιά τους.
Καθρεφτίζομαι στο Φως τους,
παίρνω Φως και για τους Δύο Μας,
για να μας συντροφεύει
στις κρυφές στιγμές μας.

Κοιτάζω τα μάτια σου μέσα
απ΄τη λάμψη του φεγγαριού και
λιώνω, χάνομαι, σα το κεράκι σβήνω.
Αναριγώ, νοτίζει η ψυχή μου ευωδιές.

Με τα χέρια μου ψηλά απλωμένα,
καλώ το Σύμπαν της Μαγικής Νύχτας
να σιγοτραγουδήσει μόνο για Εμάς.
Να τραγουδήσουν τ΄ άστρα, το φεγγάρι,
οι γαλαξίες, η γη ολάκερη, ακόμη
και οι πέτρες, τα βράχια της θάλασσας,
τα δέντρα, τα βουνά, τα φαράγγια.

Δέομαι σου και τότε, μαγικά
με σκέφτεσαι, με θυμάσαι
που ζω τις νύχτες με τις σκέψεις μας
αντάμα, με θυμάται η μοναξιά μου.

Απρόσκλητη, σκληρή, ανελέητη
χτυπάει τη πόρτα μου η μοναξιά,
ρακένδυτη, φτωχή με τρύπια
χέρια, δίχως αγκαλιά,
δίχως στοργή και ζεστασιά.

Αυτές οι ατέλειωτες νύχτες
της μοναξιάς, λιώνουν οι πάγοι,
τα χιόνια, καίγεται το Σύμπαν
αντάμα με Εμάς.

Είναι οι νύχτες που με
υψωμένα τα χέρια, θωρείς
πεντακάθαρα το μενεξεδί
χρώμα της μοναξιάς που
σε προσκαλεί με θράσος,
να κάνετε παρέα.. {Γιούλη Τ.}

Δεν υπάρχουν σχόλια: