Το κόκκινο σεντόνι {Γιούλη Τσουρεκά}

Το κόκκινο σεντόνι  {Γιούλη Τσουρεκά}

Το κορμί μου διπλωμένο μεσ΄
την ησυχία της νύχτας.
στάση εμβρυακή.
Άρπαξα απ΄το συρτάρι 
το κόκκινο μεταξωτό σεντόνι.

Δώρο της μαμάς και
το κουβάριασα με μανία
γύρω απ΄το ανήσυχο κορμί μου.
Δεν νοιώθω θλίψη.

Νοσταλγία Απέραντη Μόνο..
Μέσα στο χάσιμο του μυαλού μου
αυτή τη νύχτα να΄μαι διαρκώς
κοντά σου, μέσα στη ζεστή αγκαλιά σου,
μα και τόσο απόμακρα.

Σα να΄μαι άρρωστη, ανήμπορη κι
όμως πόση ανείπωτη ευτυχία
κλείνω μέσ΄στη Ψυχή μου... Ψυχή μου
Όμορφη και Ανήσυχη.
Σιωπηλή δυστυχία Αγάπη μου.

Σου μιλάω στο ημίφως
και δεν μ΄ακούς.
Άκου με λίγο και κλείσε
τη φωνή μου ερμητικά
σε ένα από τα πολλά
συρτάρια του γραφείου σου.

Κανείς, ποτέ, τίποτε να
μην μάθει της ύπαρξής μας..
Ανάβω τσιγάρο βαρύ σέρτικο
μέσα σε τούτη την ατέλειωτη νυχτιά.

Πνίγομαι σαν ο καπνός μου
φεύγει απ΄τα σκασμένα χείλη μου
Δεν μιλώ, ανάσα δεν παίρνω,
μόνο σου κρυφομιλώ αγαπημένε.
Δεν με ακούς..
Γιατί δεν με ακούς;;

Άκουσέ με μόνο μία φορά.
Ας είναι η τελευταία μου ανάσα.
Άκουσέ με, να σ΄ακούσω
να μου μιλάς, να μου γελάς.

Το κόκκινο σεντόνι είναι
κουβαριασμένο γύρω
απ΄όλο το κορμί μου,
ως και το στόμα μου.

Δεν με ακούς που σου φωνάζω..
Αγάπα με. Έφυγες και δεν υπάρχεις
πουθενά..

Το κόκκινο σεντόνι δεν το πλένω
θα τ΄αφήσω στο κορμί μου.
Να μου θυμίζει πως, σκέπασε
μία φορά και τους δυο μας.
Το Πάθος, δεν Χωράει
στα Συρτάρια.. {Γιούλη Τσουρεκά}