Μιλάμε συχνά για τη
Μέση Του Πουθενά.
Μα, στ΄ αλήθεια όχι.
Τα στοιχεία της
Φύσης είναι
πάμπολλα και γενναιόδωρα.
Αγάπα Άνθρωπε να Ζεις
Μαζί τους, δίχως Παρεμβάσεις.
Είναι σα να παραβιάζεις
την ίδια τη Ζωή σου,
την ανυστέρητη, μοναδική
Ζωή των Συνανθρώπων Σου.
Κοιτώντας παλιές Φωτογραφίες,
έχω λατρέψει μία Πόλη,
που με Γέννησε,
μα Ποτέ μου Δεν Γνώρισα.
Κάποιοι επιτήδειοι καιροσκόποι
στέρησαν βία απ΄το Κόσμο Μου,
τις Εικόνες, τις Χαρές
της Αυθεντικής Φύσης.
Όλα ψεύτικα και μπαζωμένα.
Αέρας από πουθενά.
Ερμητικά κλεισμένα.
Σαν τις συγκαταβατικές σχέσεις.
Να μην παίρνουν ανάσα.
Αιώνιοι δέσμιοι κι Ορφανοί,
απ΄τη χειραγώγηση επιτήδειων
επίδοξων τυχοδιωκτών.
Ματαιότητα, ξεπούλημα
της Μάνας Γης.
Τα σύννεφα είναι αγαπημένα.
Φέρνουν την ευλογημένη βροχή.
Καλύτερα Μόνη στο Άπειρο.
Κόκκινος, στο χρώμα
της Πορφύρας ο Αετός μου
μόνη βιώνω τους καταρράκτες
να κυλούν κάτω απ΄τα γυμνά μου
πόδια, μα είμαι ευλογημένη
που ακούω να εφορμούν
πάνω σ΄ αυτούς που
βίαια, απάνθρωπα
τα Εμπόδισαν
ν΄αγκαλιάσουν, να γνωρίσουν,
τη Μάνα Φύση Τους. {Γιούλη Τσουρεκά}
~ Καλημέρα σε Όλους Σας~ Καλή Εβδομάδα ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου