Ανατέλλει ο Ήλιος,
η μέρα κυλά γοργά,
ανελέητος ο χρόνος
περνά,
δεν τον καταλαβαίνεις
κανείς,
Μα ούτε κανείς μας
κάνει πράξεις ουσίας
για τα περί
ανθρώπινης δικαιοσύνης και,
ισορροπίας.
Ένα δέντρο μονάχο,
σαν φυσήξει βοριάς δυνατός,
μπορεί να σπάσει τα
κλαδιά του.
Αδυσώπητος, δυνατός
ο Άνεμος.
Το μονάχο δεντράκι,
από πουθενά δεν έχει
στήριγμα, είναι έρημο
στα στοιχειά της Φύσης.
Δύο δέντρα πλάι - πλάι,
είναι μία ανασεμιά,
απανεμιά στις
άγριες ορέξεις τ΄Ανέμου.
Πάνω σε ένα λόφο,
μία Ερημική Παλιά
εκκλησιά, ερμητικά
κλειστή,
κανείς δεν πάει πια
μήτε καλόγερος να γίνει.
Απογοήτευση στο τέλος
κάθε νέας Μέρας.
Ο Ήλιος Βουτάει
στη Δύση του,
έχει προορισμό
να ανατείλει στον
άλλο μισό Πλανήτη Γη
που Βάλλεται.
Ηλιοβασίλεμα,
να μη μπορείς κανείς
να το χαρεί στις
άγριες τούτες μέρες.
Αδηφάγα Κοράκια
της Εξουσίας μας
στερούν ό,τι πιο
Πολύτιμο μπορούν
να Δουν Όσοι
Αληθινά Βλέπουν
όχι μόνο με τα Μάτια,
μα και με την Ψυχή,
με Της Ψυχής τα Μάτια,
την Ανατολή και, το Ηλιοβασίλεμα.
Δεν θέλω να το Ζωγραφίσω,
Δεν θέλω να το Φωτογραφίσω,
Αφήστε με,
Θέλω να το Δω
το Ηλιοβασίλεμα.
Τι Σας Ζητάω;! {Γιούλη Τσουρεκά}
Πίνακας Ιμπρεσιονισμού : The Church at Varengeville, against the Sunset
Claude Oscar Claude Monet Art.~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου