Ουτοπία {Γιούλη Τσουρεκά}

Ουτοπία {Γιούλη Τσουρεκά}

Όλη τη ζωή μου έσκαψα
με τα ίδια μου τα χέρια
με τα νύχια μου 
Ουρανό και Γη.

Θέλοντας να γαληνέψω
την ψυχή μου,
αναπαμώ δεν είχα,
παρά μονάχα
σε ένα ερημονήσι.

Σε μία άγνωστη γωνιά
μιας θάλασσας
δίχως όνομα.

Μάζεψα με τα πληγωμένα
χέρια μου μερικά
ξερόκλαδα και ξαπόστασα,
γυρνώντας τη πλάτη
στη λατρεμένη θάλασσά μου.

Να μην αγναντεύω το
πέλαγος, τον ορίζοντά της,
να μην κάνω πια απατηλά
όνειρα.

Να μην θρέφω
στην καρδιά μου
φρούδες ελπίδες,
πως άρα θα ανταμωθώ
πάλι με τη μοναξιά
της οικουμενικής σιωπής.

Καθώς εμείς βλέπεις,
άδικα ψάξαμε στα αζήτητα
να βρούμε την Αγάπη,
για να στολίσουμε τα
ερείπια των ψυχών μας. {Γιούλη Τσουρεκά}