Κρυπτογραφημένες Λέξεις {Γιούλη Τσουρεκά}

Πίσω απ΄τις κρυπτογραφημένες λέξεις,

εκμαιεύω ηθελημένα τα αισθήματά σου.

Ποιος τρελός μετανιώνει που
ερωτεύτηκε, που αγάπησε
με πάθος άσβεστο, έστω
κι αν είδε στο σκοτωμένο
κύμα του μυαλού του
πως θα τον ρουφούσε,
θα τον κατάπινε η θάλασσα;!

Τι γλυκός ο έρωτας όταν ζει,
ακόμη κι όταν εκπνέει τα
λοίσθια κι άπονος Ταξιδεύει
δίχως ελπίδα κι επιστροφή.

Που πάνε οι Έρωτες όταν πεθαίνουν;
Που να΄ναι τώρα ο Ακριβός μου;
Σε ποιο στρώμα, σε ποια θυελλώδη
αγκάλη κοιμάται ο Καλός μου;;

Έφυγε και πάει..

Η Αγάπη είναι Θάλασσα.
Η Θάλασσα είναι
μεγάλος Έρωτας.
Ζήλεψε την αγάπη,
δεν ξέρω πια αγάπη..
τη δική του,
ή τη δική μου.

Τον στροβίλισε σα
κόκκο της άμμου
στα δυνατά κύματά της,
δίχως αφρό,
δίχως θυμό,
δίχως έλεος
για ό,τι ρήμαξε μέσα μου.

Δεν μετανιώνω.
Έζησα.
Ρούφηξα βουλιμικά
την Αγάπη Μου
ως βαθειά στο μεδούλι της.

Απόλαυσα, χάρηκα,
εξιλεώθηκα στα δυνατά της
μπράτσα που΄ναι σαν
βροντερά κύματα.
Πονάω, ματώνω.
Δεν μετανιώνω.

Ιεροσυλία να μετανιώσεις
για έναν μεγάλο έρωτα.
Μπαίνεις στη Φωτιά
και καίγεσαι.

Βουλιάζεις στα κύματα
της Αγάπης σου με
ηδονή, με ευχαρίστηση
και, πνίγεσαι μοιραία.

Μα είναι γλυκός
αυτός ο ύπνος της
μέθης του Έρωτα.

Είναι παντοτινός.

Για όλα τα ωραία που
ζήσαμε δεν κάνουμε
εκπτώσεις.

Καμία έκπτωση
στα όνειρά μας.

Ούτε αντίο.

Το πολύ πολύ
ένα ΓΕΙΑ ώσπου
να συναπαντηθούμε
ξανά με το μπλουζάκι μας
βρεγμένο από Θάλασσα, και,
μία Κραυγή Έρωτα,
ως Ενθύμιο.. {Γιούλη Τσουρεκά}