Δροσιά της Θάλασσας {Γιούλη Τσουρεκά}

Όπου κι αν χτυπάει η καρδιά μας,
ηρεμεί, σκέφτεται και χαλαρώνει
στο άπειρο μπλε σου,
ως εξαγνισμός,
με το αληθινό φως
που εκπέμπει το χρώμα σου,
χαρίζοντας μας ενέργεια,
δροσιά, χάδι ψυχής.

Εμφύσηση ζωής η πνοή σου,
βάλσαμο η συντροφιά σου.

Άσπρη δαντέλα πλεχτή
περίτεχνη ο αφρός σου,
σαν σκάει απαλά ή
δυνατά στην
απέραντη ακτή
της ψυχής μας,
που άρρηκτα τέμνεται
με τον μακρινό ορίζοντα.

Δροσιά της Θάλασσας
τα κίτρινα λουλούδια
που σιγοτραγουδούν
μέρα - νύχτα,
πρίμο σιγόντο
με τον ήχο των κυμάτων σου.

Όμορφη μοναξιά μου,
Δροσιά της Θάλασσας μου,
έλα πάρε με να σ΄αγναντεύω
αχόρταγα, βουλιμικά
ν΄αναζητώ την αγκάλη σου.

Να φιλώ τον αφρό σου,
να βυθίζομαι ονειρικά
μέσα σου,
να μυρίζω τ΄άρωμα
της τρυφερής αλόης
στην Ακτή σου.

Δροσιά μου,Θάλασσά μου,
κι αν βυθιστώ,
δεν θα σωθώ,
έχω καλά κρυμμένα
στη ψυχή μου
τα κουπιά της ζωής μου,
όμως την βάρκα μου,
την έκλεψε η Συννεφιά
και χάθηκε σα το
κίτρινο λουλούδι
της αλόης
μέσα στο τρελό
Αγέρα της Σιωπής μας.

Δροσιά της Θάλασσας μου,
νοσταλγία μου,
θύμησες ονειρεμένες,
γλυκές στιγμές
που με ταξίδεψες
σε παραμυθένια ταξίδια
με το νου, μα η ψυχή μου
έμεινε να σε κοιτάζει
απόκοσμα, με άδεια αγκαλιά
με άδεια χέρια,
γεμάτα αγκάθια της μοναξιάς.. {Γιούλη Τσουρεκά}