Θαλασσινή μου.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Θαλασσινή μου.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Μέσα μου έχω μία Θάλασσα,
για να σβήνει τη φωτιά
που σιγοκαίει τα σπλάχνα μου.

Δύο απέραντα γαλάζια,
αυτό τ΄Ουρανού και της Θάλασσας,
δεν με εγκαταλείπουν σαν καίγομαι
μέσα στη θλίψη των πραγμάτων.

Η Θάλασσα είναι η Φίλη μου,
ο Ουρανός είναι ο Έρωτάς μου.

Η Φωτιά φουντώνει μέσα μου
για να απαλύνει την παγωνιά μου
τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα.

Η ζεστασιά μίας φωτιάς είναι
για μένα μία μεγάλη, ζεστή
ανθρώπινη αγκαλιά,
που με κρατάει σφιχτά
για να ζω καλύτερα.

Να αντέχω.

Χέρι αλληλεγγύης, για να μην πεθάνω
από την παγωνιά
της αδιαφορίας.

Έφτιαξα μία φωλιά
στην ψυχή μου,
την έχτισα,
την θωράκισα
με Θαλασσινές Εικόνες,
με καταπράσινα δάση,
με λουλούδια, με δέντρα και φυτά,
με ολάνθιστους θάμνους,
με οπωροφόρα και
πολλά αμπέλια για να
τσιμπολογούν τις ρώγες τα πουλιά
να ξεδιψούν τη μοναξιά μου.

Ζω με το θόρυβο της ησυχίας
από τις φλόγες που σιγοκαίνε
τα νήματα της ψυχής μου,
έτσι μονάχα βρίσκω λύτρωση
που σβήνει τον πόνο της φωτιάς
με μοναδικό σύμμαχό μου
το απέραντο Γαλάζιο μου.

Ένα καράβι ταξιδεύει
τώρα πια ήσυχα,
γαλήνια στο Είναι μου.

Δεν έχω τίποτε άλλο πια,
δεν μου απέμεινε άλλο στοιχείο
παρά μονάχα
η ευωδιά της εσωτερικής μου ζεστασιάς,
η ευωδιά του ιωδίου, του αλατιού
της αλαργινής Θαλασσινής Μου. {Γιούλη Τσουρεκά}