Μυθιστόρημα : Γιούλη Τσουρεκά ..

..... Χωρίς Επιστροφή....

... Άνθρωπε, μην ρίχνεις τα Βέλη σου απερίσκεπτα, από τήν άκρατη εγωπάθειά σου.
Σκέψου πώς μία μέρα μπορεί να στραφούν σημαδεύοντας εσένα, απλά έτσι από το πουθενά.
Μην αναρωτηθείς διότι το κακό επιστρέφεται πολλαπλασιασμένο, έστω κι Αργά. Είναι ο Νόμος του Σύμπαντος, όχι για να τιμωρήσει, αλλά να αποκαταστήσει την Αδικία.

Τις περισσότερες φορές στη ζωή των ανθρώπων το Παρελθόν τους μοιραία, καθορίζει και το Μέλλον τους. Πιστεύω πως, αυτό εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτως φύλου, γυναίκας ή άντρα, το πλάσιμο στον χαρακτήρα του, την εξέλιξή του, που κυρίως αφορά τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, καθώς και το πολύ βασικό, τα βιώματά του, τα οποία εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, πού αφορούν το οικογενειακό του περιβάλλον, τα ερεθίσματα του, περαιτέρω την επιλογή των ενδιαφερόντων του, καθώς και του φιλικού περιβάλλοντός του.  Όλα είναι Μέσα μας. Ενδόμυχα.

 Είναι ο εσωτερικός μας κόσμος που διαπλάθεται, με το Θέλω μας. Με τη Θέλησή μας κι όχι με τα στερεότυπα "πρέπει" μας. Κι αυτό εξαρτάται μόνο από τον καθένα μας χωρίς παρεμβάσεις, ή  όποιες σαφώς αρνητικές επιρροές,  ως εσωτερική ανάγκη μας, έτσι ώστε να διαμορφώσουμε μία σταθερότητα που θα κερδίσει πρώτα εμάς τους ίδιους.  Διότι πρωτίστως, αγαπώντας τον εαυτό μας, μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε και  πράγματι θέλουμε με ζέση ψυχής μας,  να κατανοούμε όλους τους άλλους γύρω μας, που ζούμε, υπάρχουμε ή συνυπάρχουμε μαζί τους, τους απλούς συνανθρώπους μας, στην καθημερινότητά μας, κι όχι απαραίτητα να αγαπάμε, διότι η αγάπη αφορά ένα εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο ζωής που συνεπάγεται μέσα από εικόνες ή εμπειρίες του μυαλού μας.  Είναι ένας άρρηκτος συνδυασμός Νου και Ψυχής έστω κι αν τα βιώματά μας, ή οι εμπειρίες μας, μάς επιτρέπουν και θέλουμε να εξελλιχθούμε  ως ανεξάρτητες προσωπικότητες, χωρίς να θέλουμε να ταυτιστούμε, να μοιάσουμε ως κατ΄εικόνα και ομοίωση με την ζωή των γονιών μας, όποια κι αν υπήρξε η ζωή τους.  Η ζωή των γονιών μας δεν μπορεί να γίνει απαραίτητα απόλυτη συνέχεια δικών μας συμπεριφορών ή συνηθειών και βέβαια δεν εννοώ οικογενειακούς δεσμούς, επιλογές τους ήθη ή έθιμα. Μπορεί να μάς καθορίσει ως προσωπικότητες και να μάς στιγματίσει θετικά ή αρνητικά, ανάλογα πάντα με την συνεργασία που είχαν μεταξύ τους προκειμένου να μάς διαμορφώσουν και να μάς διαπαιδαγωγήσουν από κοινού, προς όφελος της περαιτέρω ζωής μας, χωρίς ακρότητες και αντιρρήσεις και μάλιστα εν παρουσία μας. Είναι ότι πιο ολέθριο μπορείς να κάνεις σε κάθε ένα παιδί.

Βρισκόμαστε πια στο Σήμερα στις αρχές περίπου του 21ου αιώνα.  Το κουβάρι αυτής της ιστορίας ζωής θα εκτυλιχθεί  από τον βίο που διάγουμε στο Τώρα και κομμάτι - κομμάτι, από τα κομμάτια της ψυχής, από τις στάχτες που κάθισαν στα πόδια  μου θα σάς αφηγηθώ τον βίο μου που ουσιαστικά άρχισα να αισθάνομαι πως τούτη η ζωή δεν έχει ροδοπέταλα, αιχμηρά αγκάθια έχει και πως να τα φυλλοβολήσεις, να τα απαλύνεις όταν 29 φορές  σε γδέρνουν και μόνο μία φορά σου δίνουν εικονικό διάλειμμα για να ξαποστάσεις ώσπου από την επόμενη κιόλας μέρα να χορεύεις μόνη στον φαύλο κύκλο του βίου σου που η ίδια επέλεξες. Δεν σού επέβαλε κανείς τον ανηφορικό δρόμο που σε περίμενε, ενώ είχες δει κι αντιληφθεί τα κακά σημάδια, πού κακώς εφόσον είναι πάντα εμφανή και τα βλέπουμε, εκούσια τα παραβλέπουμε ως αδαείς, νομίζοντας πώς κάτι θα αλλάξει. Όχι δεν αλλάζει.. Εθελοτυφλούμε. Τρέφουμε φρούδες ελπίδες. Αυτομαστιγώνομαστε κι ενώ πονάμε χρειάζεται να περάσει ολόκληρη ζωή για να πούμε.. ε, φτάνει Πονάω Άνθρωποι..

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...   Χωρίς Επιστροφή - Γιούλη Τσουρεκά.